Udźwiękowienie kina pod koniec lat 20. XX. wieku przyspieszyło rozwój kinematografii latynoamerykańskich dzięki fenomenalnej popularności filmów muzycznych. Meksykańskie chanchadas (komedie o tematyce karnawałowej) oraz comedias rancheras (obrazy z muzyką mariachi) cieszyły się fenomenalną popularnością w rodzimym Meksyku, ale także w Peru, Kolumbii i Wenezueli. Ten regionalny sukces zapoczątkował złoty okres (edad dorada) kinematografii meksykańskiej przypadający na lata 40. Międzynarodowe sukcesy odnosiły wtedy autorskie filmy Emilia Fernándeza, pierwszego wielkiego reżysera latynoamerykańskiego. Jego „Perła” to uniwersalna przypowieść osadzona w realiach tropikalnego wybrzeża meksykańskiego. Zamieszkujący je ubodzy Indianie żyją nadzieją znalezienia perły, klejnotu, który odmienia życie. Obcowanie dziś z arcydziełem tamtego okresu, szczególnie z genialnymi czarno-białymi zdjęciami Gabriela Figueroi, to wielkie przeżycie.

Opis festiwalowy