Ostatnie dzieło Andrzeja Munka, który zginął w wypadku w trakcie realizacji zdjęć. Film dokończyli współpracownicy reżysera – zmontowali zrealizowane już zdjęcia, dodając komentarz z offu. Dzięki temu powstał swoisty esej filmowy noszący wyraźne piętno osobowości i talentu zmarłego reżysera. W prologu filmu słyszymy słowa: „Nie wiemy, do jakich konkluzji zmierzał reżyser, ale wiemy, jakie stawiał sobie pytania...”. Dotyczyły one zawsze aktualnych problemów, czyli przyczyn i skali wynaturzenia psychiki ludzkiej oraz granic wytrzymałości człowieka.

Akcja filmu rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych – w latach 60. ubiegłego wieku, na pokładzie luksusowego statku i podczas wojny, w obozie koncentracyjnym, ukazanym z perspektywy dwóch wspominających go kobiet, SS-manki Lizy i więźniarki Marty.