Kolejny krótkometrażowy film Krauzego, w którym reżyser kontynuował wiwisekcję życia Polaków z przełomu lat 60 i 70. Tym razem akcję umiejscowił w hotelu robotniczym. Tutaj każdy żyje jakby tymczasowo, chcąc poprawić swój status życiowy.

„Piżama” staje się satyrą – niepozbawioną jednak cieplejszego tonu – ukazującą aspiracje młodej żony, która dochodzi do wniosku, że właśnie tytułowa piżama jest najwyraźniejszym atrybutem nowoczesności. Pomimo oporów małżonka, kobieta wymusza na nim zmianę przyzwyczajeń i konieczność spania w piżamie…