To kolejny film, po „Rozkoszach gościnności” i „Generale”, w którym Keaton wprowadza nas w atmosferę amerykańskiego Południa. Opowiada historię miłosnych perypetii młodych ludzi, których rodzice są zawziętymi wrogami. On jest synem właściciela starego parostatku, ona – córką miejscowego potentata, który posiada nowoczesny model pływającej maszyny. W surrealistycznym finale bohaterowi udaje się znaleźć pod wodą pastora, który jest potrzebny do zawarcia związku małżeńskiego.

W „Marynarzu” dochodzi do głosu tak typowy dla Keatona motyw konfliktu z fizycznością świata, mający oparcie w, przeprowadzonych z matematyczną dokładnością, obliczaniach sekwencji ruchu postaci, które są zsynchronizowane z ruchem przedmiotów martwych, układem przestrzennym.