Stuletni bohaterowie filmu Robertasa Verby wspominają przed uważnie obserwującą ich kamerą swoją młodość, życiowe miłości i trudy, ocierają łzy, świętują w gronie rodzinnym; niekiedy są uczestnikami scen komicznych. Kadry ukazujące pomarszczone twarze staruszków reżyser przeplata ujęciami pokazującymi ludzi młodych, niejako bez słów pytając o upływ czasu i międzypokoleniowe więzi.

Opis organizatora