Film jest elegią napisaną obrazami, sentymentalną historią opowiedzianą bez cienia sentymentalizmu – jak pisała krytyka, smutną, melancholijną, a zarazem przepełnioną seksualnością opowieścią o romansie, jaki połączył sześćdziesięcioletniego wykładowcę literatury i jego dwudziestoczteroletnią studentkę. O wiele starszy od swojej kochanki mężczyzna, coraz częściej myśli o dzielącej ich różnicy wieku, staje się zazdrosny i podejrzliwy. Bohatera prześladuje myśl o starości, od której do tej pory uciekał poprzez krótkotrwałe, pozbawione uczuć romanse. Tymczasem związek z Consuelą staje coraz głębszy, niemal obsesyjny. Przywykły do manipulowania innymi, wpada w pułapkę własnej wyobraźni.