Anne Charlotte Robertson, eksperymentalna reżyserka, urodziła się w 1949 roku. Tworzyła w Massachusetts, używając kamery Super 8 do rejestracji swoich radykalnie intymnych dzienników. Mimo, że za życia była uznana jako artystka, dopiero po jej śmierci w 2012 roku jej prace zostały w pełni rozpoznane jako pionierskie realizacje pierwszoosobowego dziennika filmowego. Anne Charlotte Robertson przez całe życie zmagała się z załamaniami nerwowymi. Prace artystki wpisują się w dyskusję o wartości procesów twórczych jako środków terapeutycznych i przeciwstawiania się społecznym etykietom.

W „Ustach z magazynu” zastosowała animację fragmentów kolorowej prasy, tworząc zachwycający wizualnie kolaż. Anne Charlotte Robertson o tym filmie napisała: Szaleństwo amerykańskiego upijania się konsumentów, animowane fotosami i muzyką zespołu patriotycznego.

----

Anne Charlotte Robertson (1949 – 2012) was a Boston-area based experimental filmmaker who used her intimate personal life as subject to produce a large and distinctive body of Super 8 film. Although she was celebrated as an artist in her lifetime, only today is Robertson finally being acknowledged as an influential pioneer of the first-person diary cinema. Robertson’s self-produced films offer a bold answer to ongoing discussions around the value of art as a therapeutic and destigmatising tool. The diary is essentially every film she’s made: “Magazine Mouth” (1983), for example are sometimes included in presentations of the diary. Anne Charlotte Robertson wrote about “Magazine Mouth”: Folly of American consumer bingeing, animated with photos and patriotic band music.

Opis Millennium Docs Against Gravity