Film Wiertowa to obraz Moskwy lat 20. Koncepcja reżysera zakładała pokazanie samego procesu realizacji. To kamera jest tu najważniejszym bohaterem i to ona pozostaje w centrum uwagi widza. Oglądamy Michaiła Kaufmana chwytającego „życie na gorąco” w nieustannym ruchu - na ulicach, z samochodu, motocykla. Na ekranie oglądamy pędzące pociągi, tramwaje, pracę w fabryce i urzędach, ludzi uczestniczących w pogrzebach i ślubach. Kamera staje się okiem i uchem widza. Dzięki temu film zawiera wiele cennych obserwacji natury społecznej i cywilizacyjnej, staje się też autotematyczną wypowiedzią o relacji pomiędzy filmowcem a rzeczywistością.