Berlin okresu międzywojennego. Obserwujemy grupę młodych Berlińczyków spędzających weekend na obrzeżach miasta w dzielnicy Nikolassee. Mogą tam wypoczywać na plaży nad jeziorem Hawela. Dzień wolny od pracy to dla nich okazja do flirtowania, pływania łodzią i odpoczynku na łonie natury. Film można określić mianem prekursora neorealizmu, przez formę opartą w znacznym stopniu na obserwacji życia „zwykłych ludzi”, granych przez amatorów. Ich spontaniczny styl aktorski do spółki ze scenerią przedwojennego, niedoświadczonego jeszcze wojną, Berlina, tworzy niezwykle ważny dokument epoki. Rejestruje on nie tylko szarych wyrobników odpoczywających po ciężkiej, codziennej pracy, ale też miasto, z całym jego historycznym bagażem. Film zapowiada także wielkich światowego kina, współtworzyli go m.in. Robert Siodmak, Fred Zinnemann i Billy Wilder. Niedługo później, po dojściu Hitlera do władzy, wszyscy uciekli z Niemiec, lądując ostatecznie w Hollywood, gdzie ich kariery nabrały tempa.