Film opowiada historię twórcy filmowego, który podczas retrospektywy swoich filmów rozmyśla o minionym życiu i miłościach, których doświadczył, a które były jednocześnie inspiracjami historii opowiadanych przez niego na ekranie. Utrzymany w tonacji czerni i bieli, obraz wchodzi w świadomy i twórczy dialog z filmem Federico Felliniego pt. „Osiem i pół”. Inteligentna, rozliczeniowa gra z potencjalnie autobiograficznymi wątkami, tak charakterystyczna dla amerykańskiego reżysera, jest też obecna i w tym filmie, a twórca przepracowuje rozważania o istocie sztuki i rozdźwięku pomiędzy byciu filmowcem-rzemieślnikiem, a filmowcem-artystą, pomiędzy traktowaniem reżyserii jako typowej pracy i źródła utrzymania, a spełnianiem się na gruncie sztuki.