Saturnin Farandola – jako niemowlę ocalony z zatopionego statku, przygarnięty i wychowany przez małpy, a po latach odnaleziony przez marynarzy – jest podróżnikiem i odkrywcą. Uratowanie żony połkniętej przez wieloryba i będącej atrakcją akwarium w Melbourne, ocalenie królowych Makalolo u źródeł Nilu czy udaremnienie planów kradzieży wodospadu Niagara to tylko niektóre z jego niezwykłych przygód.

Reżyser, a zarazem odtwórca tytułowej roli, Marcel Perez (Fabre to jego pseudonim) w młodości był cyrkowym klaunem. We Włoszech w latach 1910–1915 wystąpił w wyreżyserowanej przez siebie serii ponad stu trzydziestu krótkometrażowych komedii wytwórni Ambrosio, w których stworzył postać zabawnego nieudacznika Robineta. Filmy te przyniosły mu dużą popularność u włoskiej, a wkrótce także europejskiej publiczności. W 1913 roku postanowił spróbować sił w innej roli i zmierzyć się z filmem pełnometrażowym. W efekcie powstały Nadzwyczaj ciekawe przygody Saturnina Farandoli – jeden z najbardziej zwariowanych filmów przygodowych tamtych lat, ekranizacja napisanej w 1879 roku francuskiej powieści przygodowej Alberta Robidy.

Nieco teatralne kostiumy oraz scenografia mogą dziś wywoływać lekkie pobłażanie, jednak bez wątpienia mają w sobie dużo uroku i przenoszą nas nie tylko w odległe zakątki świata, lecz także w czasy początków kinematografii. Film zrealizowano z niebywałym rozmachem: prawdziwe małpy, lwy, słoń oraz podróż dookoła świata, przygody na lądzie i na morzu, w powietrzu i pod wodą – tak wielki natłok filmowych zdarzeń przeżywał dopiero kilka dekad później Indiana Jones. Mimo że od premiery upłynęło już ponad sto lat, film nadal zdumiewa tempem akcji i pomysłowością niektórych rozwiązań technicznych. (MP)