Pierwszy z czterech filmów Jeana Vigo, zrealizowany razem z Borisem Kauffmanem. Film miesza rejestry, przechodząc płynnie od dokumentalnej obserwacji zachowań mieszkańców francuskiej riwiery do satyrycznego komentarza dotyczącego nierówności społecznych. Lazurowe Wybrzeże, łączące skrajną biedę i ostentacyjną zamożność, zdaje się być idealnym polem do krytycznego spojrzenia na rozwarstwienia systemu społecznego. Obserwując oczami kamery codzienność, obserwujemy w istocie różne formy odpoczynku realizujące się w podziale klasowym. Należy w tym z pewnością doszukiwać się wpływu ojca - Miguel Almereyda, lewicowy działacz zamordowany w więzieniu za swoje przekonania – był bardzo ważną figurą dla młodego reżysera i zaszczepił w nim lewicową wrażliwość.