Film powstał na podstawie opowiadania Daphne du Maurier. Młode małżeństwo Johna i Laury Baxterów doświadcza tragedii gdy ich córka topi się w przydomowej sadzawce. Niedługo potem para przenosi się z Wielkiej Brytanii do Wenecji, gdzie John otrzymał ofertę pracy przy odnowie starożytnego kościoła. Podczas spacerów po mieście, Laura poznaje dwie starsze kobiety: Wendy i jej siostrę Heather, która będąc medium twierdzi, że widzi ducha niedawno zmarłej córki Baxterów. Przestrzega też, że Johnowi grozi śmiertelne niebezpieczeństwo.

Film buduje napięcie konsekwencją rozwiązań estetycznych (ze szczególnym podkreśleniem użycia kolorów i barw), nastrojem i doskonałym aktorstwem. Opuszczona, mroczna sceneria Wenecji spoza sezonu turystycznego doskonale oddaje stan ducha głównych bohaterów. Ustawicznie podtapiane miasto staje się drogą do odkupienia dla rodziców, którzy obwiniają się za śmierć dziecka. Mało tutaj klasycznych horrorowych zaskoczeń i suspensów, a mimo to film ani na chwilę nie traci atencji widza, któremu stale towarzyszy lęk, niepewność i poczucie niezdefiniowanego zagrożenia.