Radziecka komedia mistrza gatunku – nieco dziś już zapomnianego Gieorgija Danielji, autora takich filmów jak „Chodząc po Moskwie” (1963) i „Afonia” (1975). Tytułowy bohater, Waliko Mizandari, znany jako Mimino, jest pilotem helikoptera, transportującym ludzi, zwierzęta i zaopatrzenie do położonych w górach, gruzińskich wiosek. Mężczyzna marzy jednak o pracy w dużych liniach lotniczych, dlatego opuszcza rodzinną wioskę i udaje się do Moskwy. W stolicy ZSRR bohater poznaje Ormianina Rubika, który staje się jego kompanem w peregrynacjach po Moskwie. Czy jednak Mimino odnajdzie się w wielkim mieście i spełni swoje największe marzenie?

Komedia Danielji została bardzo dobrze przyjęta przez krytyków i cieszyła się w ZSRR dużą popularnością. Nazywane „filmem-baśnią” dzieło, częściowo osadzone w malowniczych gruzińskich krajobrazach, było interpretowane w kontekście tematyki „małych ojczyzn”. Główny bohater, rozdarty między przywiązaniem do rodzinnej wsi a pragnieniem życia w wielkim mieście, musi w pewnym momencie zadać sobie pytanie o własną tożsamość. Danelija opowiada całą historię z lekkością i właściwym sobie humorem.