Film jest autoremakiem „Harfy birmańskiej” z 1956 roku, dokonanym po latach przez Kona Ichikawę. Głównym bohaterem jest japoński żołnierz-harfista, który wędruje po Birmie spełniając ostatnią posługę wobec poległych żołnierzy.

Niemal trzydzieści lat po nakręceniu pierwszej wersji „Harfy”, reżyser postanowił zrealizować antywojenną opowieść jeszcze raz – z nową obsadą i w kolorze. W 1985 roku film cieszył się w Japonii bardzo dużą popularnością, jednak współcześnie jest trudno osiągalny i pozostaje – niesłusznie – zapomniany.

W ramach przeglądu Kino przeciwko wojnie | Klasyka filmów antywojennych zaprezentujemy również pierwszą wersję filmu z 1955 roku | Harfa birmańska (1955)