Lekka, komediowa etiuda Krzysztofa Zanussiego o mężu zazdrosnym o tajemniczego adoratora żony. Jak pisała Mariola Marczak, jest to „kolejna wprawka gatunkowa, liryczna w nastroju farsa z zabarwieniem surrealistycznym” (M. Marczak, Niepokój i tęsknota wobec wartości).