„Nowofalowa” etiuda Zanussiego, rozgrywająca się w miejskim plenerze. Reżyser, który na początku lat 60. wyjechał do Francji, zaintrygował się kinem Nowej Fali i sam postanowił zrobić utwór oparty częściowo na improwizacji. Przez wybór stylistyki, Zanussi o mało co nie został jednak wyrzucony ze szkoły filmowej, ponieważ profesorom łódzkiej filmówki nie spodobał się „amatorski” charakter dzieła.