Nietypowy jak na Krzysztofa Zanussiego film utrzymany w konwencji satyry. Akcja obraca się wokół wesela Piotra, syna ordynatora Adama, i Lilki, córki miejscowego dygnitarza. Wydarzenie staje się punktem wyjścia licznych spięć – młodzi są skonfliktowani z rodzicami, a teściowie nie zgadzają się w sprawach ideowych. Choć panna młoda ucieka sprzed ołtarza, Adam postanawia zorganizować przyjęcie weselne…

Po premierze „Kontraktu” krytycy nie kryli zdziwienia – Krzysztof Zanussi, który dotychczas opowiadał przede wszystkim o rozterkach inteligentów, tym razem postanowił przedstawić środowisko peerelowskich dorobkiewiczów.  Porównywany do „Wesela” Wyspiańskiego obraz z 1980 roku został uznany przy tym za jedno z najbardziej „filmowych” dzieł reżysera. „Film zrealizowany formalnie dla telewizji – pisał Adam Garbicz – ma wszelkie cechy widowiska kinowego (co wzmacnia jeszcze bardzo renomowana obsada), należąc od strony dynamiki do najlepszych w dorobku Zanussiego” (A. Garbicz, Kino – wehikuł magiczny. Podróż piąta).