Jeden z najważniejszych filmów w dorobku Krzysztofa Zanussiego. „Życie” zaczyna się od sceny z planu zdjęciowego, gdzie kręcony jest film poświęcony życiu świętego Bernarda z Clairvaux. W nagrywanym fragmencie zakonnik próbuje nawrócić koniokrada i pomóc mu zaakceptować karę śmierci. Głównym bohaterem życia jest jednak Tomasz, przebywający na planie lekarz, człowiek inteligentny i racjonalny. Mężczyzna przeczuwa, że jest nieuleczalnie chory…

Podobno tytuł filmu został zapożyczony z graffiti, które reżyser zobaczył na murze gdzieś na warszawskim Żoliborzu. W „Życiu” Zanussi – w 22 lata po „Spirali” – po raz kolejny zmaga się z tematem umierania i niezgody na śmierć. „Wydawało mi się – mówił reżyser – że w czasach takiego konsumpcjonizmu i takiego ogólnego biegu za przyjemnością, nastał czas, żeby o czymś takim jak śmierć przypomnieć” (zob. Krzysztof Zanussi – sylwetka artysty, rozm. Iga Czarnawska). Film cieszył się dużym sukcesem u publiczności i został bardzo dobrze przyjęty przez większość krytyków. „Życie” dostało między innymi Złote Lwy na festiwalu w Gdyni oraz siedem Orłów (w tym za najlepszy film, reżyserię, scenariusz oraz rolę męską).