Sequel „Sagi o dżudo”, debiutanckiego dzieła Akiry Kurosawy. Rozgrywający się w 80. latach XIX wieku film przedstawia dalsze losy Sugaty, młodego mężczyzny doskonalącego się w sztuce dżudo. Kiedy w okolicy pojawiają się amerykańscy bokserzy, a dżudo wypierane jest przez karate, bohater ubolewa nad tym, że sztuki walki traktowane są wyłącznie jako sport mający przynosić zarobki. Sugata, który początkowo nie chce staczać pojedynku, ostatecznie decyduje się jednak na walkę…

Druga część opowieści o Sugacie nie była tak pozytywnie oceniana przez historyków kina jak pierwsza, między innymi dlatego, że dostrzegano w niej antyamerykańskie elementy propagandowe. Według części badaczy krytyka filmu była jednak zdecydowanie zbyt surowa. Zdaniem monografisty artysty, Piotra Sawickiego, „Saga o dżudo 2” pozostaje niedocenionym dziełem. „Bohater musi się tu zmierzyć z przedstawicielami obcych sztuk walki – zachodniego boksu i okinawskiego karate. Pociąga to za sobą radykalną zmianę perspektywy: o ile w pierwszym filmie chodziło o obronę nowego przed starym – bohater, adept nowoczesnej dyscypliny walki, pojedynkował się z konserwatystami w osobach mistrzów dżiu-dżitsu – w drugim dżudo jawi się już jako oręż japońskiej tradycji przeciwko zagranicznym wpływom, symbolizowanym tu przez boks i karate” – pisał Sawicki (P. Sawicki, Kurosawa, s. 170).