Część telewizyjnego cyklu „Opowieści weekendowych” Krzysztofa Zanussiego. Bohaterkami są byłe członkinie „Solidarności” – Zofia, Dorota i Anna – spotykające się w weekend w willi jednej z nich. Zofia, której nie powodzi się najlepiej w wolnej Polsce, widzi w telewizji Łukowską, byłą partyjną działaczkę, odnoszącą obecnie duże sukcesy w biznesie. Kobiety postanawiają odbyć coś w rodzaju sądu koleżeńskiego nad byłą komunistką, która zadenuncjowała w przeszłości Zofię…

Zanussi podejmuje w „Damskim interesie” wątek rozczarowania byłych opozycjonistów w kapitalistycznej Polsce, który pojawi się później także w „Persona non grata”. Jak pisała Mariola Marczak, „Damski interes” „konstrukcją i dramaturgią bliższy był teatrowi telewizji niż filmowi telewizyjnemu. Ten kształt odpowiadał jednak tematowi – osobiście przeżywanego dramatu i kameralnej rozprawy dobrze wychowanych pań z byłą prześladowczynią, która – tak jak znakomita część jej towarzyszy – wykonała miękkie lądowanie w nowym systemie” (M. Marczak, Niepokój i tęsknota. Kino wobec wartości. O filmach Krzysztofa Zanussiego).