Pierwszy pełnometrażowy film dokumentalny w historii kina, który odniósł sukces komercyjny. Obraz Flaherty’ego przedstawia trudne, surowe życie Inuity Nanuka oraz jego rodziny na arktycznym pustkowiu. Reżyser pokazuje między innymi budowę igloo, a także łowienie ryb i polowanie na morsy. „Nanuk” łączy elementy kina dokumentalnego i docufiction – wiele scen zostało zainscenizowanych przez twórcę. Choć Flaherty bardzo wyraźnie modelował rzeczywistość, to jednak w filmie widać dużą wrażliwość dokumentalisty.

Jak pisała Jadwiga Głowa, „Na kształt filmu wpłynęła zarówno dogłębna znajomość tematu, co jest bezsprzecznym walorem dokumentu, jak i znane Flaherty'emu filmy fabularne. Ze swoich ekspedycji do Zatoki Hudsona przywiózł on nie tylko dzienniki, ale także niemal tysiąc fotografii Inuitów. Widać w nich prawdziwe zainteresowanie ludźmi nieskażonymi jeszcze cywilizacją, dumnymi i szlachetnymi” (J. Głowa, Robert Flaherty – wyklęty przez Hollywood, w: Mistrzowie kina amerykańskiego, Kraków 2006).