Ostatnia część telewizyjnego cyklu „Opowieści weekendowe” – jedyna, której czas akcji nie ogranicza się do jednego weekendu. Główną bohaterką jest Róża, pochodząca z arystokratycznej rodziny kobieta żyjąca na emigracji we Francji. Po zmianie ustroju Róża przyjeżdża do Polski, aby zobaczyć swoją dawną posiadłość, w której mieści się obecnie dom starców. Stary pracownik pałacu dorobił się pieniędzy w nie do końca jasny sposób… 

Jak pisała Mariola Marczak, cykl „Opowieści weekendowych” „rozpoczął się od tematu rozliczenia przeszłości w wymiarze etycznym – jako zadośćuczynienie za krzywdy. Kończy się filmem mówiącym o rozliczeniu w wymiarze materialnym, a poprzez to – o zadośćuczynieniu finansowym. (…) Przejrzysta narracja i czytelna metafora (…) uzmysławia, że brak świadomości zwalnia z odpowiedzialności, ale nie zwalnia z obowiązku zadośćuczynienia” (M. Marczak, Niepokój i tęsknota wobec wartości).