Unikatowy, bardzo rzadko pokazywany film Luisa Bunuela. Tytułowym lekkoduchem jest Ramiro, milioner, który po śmierci żony coraz częściej zagląda do kieliszka. Z powodu nałogu mężczyzna traci kontrolę nad swoimi interesami, a ponadto bez umiaru obdarowuje pieniędzmi rodzinę, bardzo chętnie korzystającą z niedyspozycji krewnego. Kiedy sytuacja staje się beznadziejna i milionerowi zaczyna grozić bankructwo, z pomocą zjawia się brat mężczyzny. Gregorio ma plan – inscenizuje pewną sytuację, by wstrząsnąć lekkoduchem…

„Wielki lekkoduch” jest lekką, bezpretensjonalną komedią, której styl może kojarzyć się nieco z włoskim neorealizmem. Ten drugi zrealizowany przez Bunuela w Meksyku film powstał w okresie, kiedy reżyser realizował komercyjne projekty na zlecenie. Sam artysta traktował „Wielkiego lekkoducha” przede wszystkim jako ćwiczenie formalne: „Wydawało mi się to zabawne, bo stanowiło dla mnie techniczny trening. Miałem dużo zabawy z montażem, tworzeniem struktury i punktami widzenia kamery” – mówił. Choć film nie należy do najwybitniejszych dzieł twórcy, to jednak pozostaje sprawnie zrealizowaną, zabawną komedią, w której odnaleźć można pewne ślady autorskiego stylu reżysera.