Unikatowy, bardzo rzadko pokazywany film Luisa Bunuela. Tytułowa Susana jest piękną młodą kobietą, przebywającą od dwóch lat w więzieniu. Pewnego dnia bohaterce udaje się uciec z zakładu. Susana znajduje schronienie w posiadłości należącej do bogatej rodziny. Kobieta rozkochuje w sobie mężczyzn i wprowadza chaos do życia zamożnej familii…

„Susana” wydaje się doskonałym przykładem strategii Bunuela, który realizując pierwsze, czysto komercyjne produkcje w Meksyku, próbował w jakiś sposób zaznaczyć swój dystans do opowiadanych historii. Krytycy uznawali często, że dzieło z 1951 roku stanowi – wbrew intencjom producentów – parodię melodramatu, a ponadto wskazywali na obecność w filmie elementów surrealistycznych, charakterystycznych dla twórczości reżysera. Jak pisał autor monografii poświęconej twórcy, „W «Susanie» Bunuel wzmacnia swój styl, łącząc mistrzostwo melodramatu, parodii i surrealizmu, jednak robi to przywłaszczając sobie oraz rekonfigurując znaczenia, postaci i scenerie które były już wcześniej obecne w meksykańskim kinie” (E. R. Acevedo-Munoz, Bunuel and Mexico. The Crisis of National Cinema).