Unikatowy, mało znany film Luisa Bunuela będący sumą jego dociekań teologicznych. Głównymi bohaterami są dwaj włóczędzy udający się na pielgrzymkę do Santiago de Compostela. Wędrując przez Francję, mężczyźni napotykają rozmaite postaci debatujące na tematy religijne. Spotkani bohaterowie są alegorycznym wcieleniem biblijnych archetypów, a plan współczesny przenika się często ze scenami z ewangelii.

Choć Bunuel – wychowanek szkoły jezuitów – podejmuje krytyczny dialog z religijnymi dogmatami, to jednak nigdy nie popada w płaską satyrę. Pełen surrealistycznych motywów, spekulatywny, eseistyczny film należy do najciekawszych formalnie i intelektualnie dzieł słynnego reżysera. Jak pisała Iwona Kolasińska-Pasterczyk, „Mleczna droga” „pozostaje dziełem unikalnym przez wzgląd na zadziwiającą adekwatność formy wobec tematu par excellence religijnego. Nie będąc filmem religijnym sensu stricto (…), wprowadza widza w tajniki wielkich tajemnic religii katolickiej w taki sposób, że odnosi on wrażenie nieustannego obcowania z Tajemnicą tkwiącą w samej naturze obrazów filmowych. (…) W ten sposób Bunuel stworzył potencjalną możliwość otwarcia się na inny, tajemniczy wymiar rzeczywistości” (I. Kolasińska-Pasterczyk, Piekła Luisa Bunuela. Wokół problematyki sacrum i profanum).