Kamień milowy w rozwoju kina dokumentalnego i jeden z najsłynniejszych filmów brytyjskiej szkoły dokumentu. Dzieło Watta i Wrighta przedstawia funkcjonowanie pociągu rozwożącego nocną pocztę. Ogromnym walorem dokumentu jest połączenie realizmu przekazu z poetycką perspektywą, kreowaną za pomocą szczególnej formy audiowizualnej.

Jak pisał Jerzy Toeplitz, „rytm działaniom pocztowców i jednocześnie rytm filmowi nadaje sam pociąg, dudniący po torach, zwiększający szybkość, sapiący i wyrzucający kłęby pary. Gwizd lokomotywy, dźwięk nastawianych zwrotnic i podnoszonych semaforów, łoskot wagonów w tunelach i na mostach – wszystko to tworzy bogate i z natury swej już zrytmizowane tło dźwiękowe” (J. Toeplitz, Historia sztuki filmowej, tom IV, s. 250).