Mało znany w Polsce film Karela Kachyňi, zrealizowany we współpracy ze scenarzystą Janem Procházką. Ten intymny dramat psychologiczny opowiada o relacji, jaka zawiązuje się między kierowcą ciężarówki, a jego nową pomocnicą – młodą, zbuntowaną dziewczyną. Pomiędzy pozornie niedopasowanymi bohaterami, z czasem zaczyna wytwarzać się nić porozumienia…

Jak pisał po premierze filmu Rafał Marszałek, „mogłyby te pejzaże i ci ludzie służyć filmowi, który w ucieczce przed lakiernictwem wpadałby w ramiona równie schematycznego czarnowidztwa. Tak nie jest. Bo reżyser i scenarzysta poszukują właśnie owego «błysku nadziei», który wyłania się przed człowiekiem niezależnie od warunków, okoliczności, obciążeń (…). Więc za każdym razem  właściwie ten sam wątek: poszukiwanie drugiego człowieka, wędrówka po omacku w stronę światła” (R. Marszałek, Nauka chodzenia, „Film” 1969, nr 23).