Po światowym sukcesie „Spirited Away" Hayao Miyazaki wcale nie próżnował. Zrealizowany trzy lata później „Ruchomy zamek Hauru" to kolejny triumf jego wyobraźni, która z każdego materiału wyjściowego (w tym przypadku powieści Diany Wynne Jones o tym samym tytule) potrafi zrobić autonomiczne i rozpoznawalne dzieło. Od razu widać tutaj charakterystyczne dla tego reżysera motywy: samodzielna dziecięca bohaterka, wędrówki między światami, antywojenna narracja.

Tym, co wyróżnia jego dziewiąty film, jest fantazyjna scenografia zamku kroczącego na mechanicznych nogach oraz wyjątkowo wzruszająca fabuła o próbie zrozumienia młodzieńczej tożsamości. Punktem wyjścia jest bowiem przemiana młodziutkiej Sophie w 90-letnią staruszkę. Dziewczyna ucieka do tytułowego zamku, żeby przerwać tajemniczą klątwę. Ze spotkanym na jej drodze czarodziejem Hauru stworzą jedną z najbardziej poruszających relacji w całej filmografii Miyazakiego.

Igor Kierkosz / opis festiwalowy