Els dobiega pięćdziesiątki, jest po rozwodzie i właśnie znalazła nową miłość. Chce zacząć żyć własnym życiem po latach, które w pełni poświęciła swojej córce. 20-letnia dziewczyna wystąpiła właśnie do sądu o zgodę na psychiatryczną eutanazję, ponieważ nie może już dłużej żyć z ciężką, oporną na leki, depresją. Matka dzieli się w filmie emocjami, które jej towarzyszą w związku ze stanem córki: wyrzutami sumienia, strachem, ale też nadzieją i miłością, wyrażoną w formie akceptacji decyzji podjętej przez jej dziecko. Chociaż jest to niewyobrażalnie trudne, czasem jedynym wyjściem jest pozwolić komuś odejść.

Opis festiwalowy

Els is in her late-forties, divorced and in love again. For her, falling in love was not easy: it meant that she had to accept, she has a life even if her twenty-year-old daughter wants to die and has already asked for psychiatric euthanasia which her mother can do nothing about. In the storm of her own emotions, mixed with guilt, anger, fear and hope, love is what teaches Els to try stepping forward even if it seems impossible.