Kostiumowy film Fassbindera na podstawie powieści Theodora Fontane z 1894 roku. Siedemnastoletnia Effi Briest wychodzi za mąż za starszego o 20 lat barona von Instettena. Bohaterka przenosi się do domu męża, w którym jednak czuje się obco – gospodyni jest nieprzyjazna, baron pozostaje chłodny dla żony, a posiadłość wydaje się ponadto nawiedzona przez ducha. Kobieta wkrótce zachodzi w ciążę, jednak samotność doskwiera jej coraz bardziej...

„Opowieść o Effi Briest”, która początkowo miała być debiutem Fassbindera, to film szczególny na tle twórczości artysty. Produkcja trwała łącznie dwa lata, co jest ewenementem w przypadku reżysera, który zazwyczaj realizował swoje dzieła w ekspresowym tempie. W klasycznym XIX-wiecznym tekście Fassbinder odnalazł tematykę samotności i odrzucenia, którą konsekwentnie eksplorował w swoim kinie. Jednocześnie twórca nie zrezygnował jednak z elementów eksperymentalnych – przykładowo, akcja jest niekiedy komentowana spoza kadru przez samego reżysera, który czyta fragmenty powieści, nadając im ironiczny wydźwięk. Jak pisał Peter K. Tyson, Fassbinder „zostawił nas z gęstym, wielowarstwowym nowoczesnym arcydziełem, bardzo dalekim od niewymagających wysiłku filmów hollywoodzkich z ich łatwą empatią i eskapizmem” (P. K. Tyson, Distancing Techniques in Fassbinder’s, „Neophilologus” 2010).