Poznań, 28 czerwca 1956 roku. Dwaj 12- letni koledzy: Piotrek, syn Stacha, robotnika z zakładów „Cegielskiego” i Darek, syn oficera Służby Bezpieczeństwa, idą na wagary; włóczą się po mieście. W zakładach „Cegielskiego” rozpoczyna się demonstracja; robotnicy protestują z powodu niskich zarobków i złych warunków życia. Na bocznicę dworca kolejowego zostaje skierowany wagon, którym czterej naukowcy podróżują na kongres do Szczecina. Profesorowie z dystansu śledzą przebieg strajków i debatują nad ich sensem oraz prawdopodobnymi skutkami.