Film Agnieszki Holland oparty na powieści „Dom na placu Waszyngtona” (1880) Henry’ego Jamesa. Akcja melodramatu rozgrywa się w Nowym Jorku w drugiej połowie XIX wieku. Główną bohaterką jest Catherine, osierocona przez matkę, zakompleksiona i niepewna siebie córka uznanego lekarza Austina Slopera. Nieśmiała kobieta zakochuje się pewnego dnia w Morrisie, atrakcyjnym mężczyźnie, który ubiega się o jej względy. Małżeństwu sprzeciwia się despotyczny ojciec, uważający Morrisa za łowcę posagów… Powieść Jamesa doczekała się już wcześniej słynnej hollywoodzkiej adaptacji – w 1949 roku William Wyler zrealizował „Dziedziczkę” z Olivią de Havilland w głównej roli. Agnieszka Holland bardzo inteligentnie dekonstruuje jednak strukturę klasycznego melodramatu i wprowadza do opowieści wątki feministyczne. Kwestionując hollywoodzkie schematy, Holland nie zaniedbuje akcesoriów kina kostiumowego – reżyserka wraz ze swymi współpracownikami (m.in. scenografem Allanem Starskim) świetnie zadbała o szczegóły i wykreowała sugestywną atmosferę epoki. Wielkim atutem filmu jest muzyka Jana A.P. Kaczmarka, znakomicie wyrażająca emocje głównej bohaterki.