Film dokumentalny stanowiący – razem z wcześniejszą „Dumką” (1957) – dyptyk poświęcony ukraińskiej kulturze. Głównym bohaterem jest tradycyjne rzemiosło: hafciarstwo, ceramika, ludowa rzeźba. W efektowny sposób (wizualne kompozycje złożone np. z malowanych kafli i haftowanych ręczników) prezentowane jest rękodzieło, pojawiają się również sami twórcy, m.in. malarka Kateryna Biłokur i rzeźbiarz Iwan Gonczar.

Pierwszy w twórczości Paradżanowa film tak mocno odzwierciedlający fascynację reżysera (prywatnie syna antykwariusza i także kolekcjonera różnych artefaktów) sztuką ludową, pięknym rzemiosłem i artystami. A w szczególności – odkrywaną tu, żyjącą w symbiozie z naturą kulturą huculską, która kilka lat później stanie się główną inspiracją przełomowych „Cieni zapomnianych przodków” (1964).

opracowanie: Katarzyna Wajda