Esej filmowy poświęcony twórczości XIX-wiecznego ormiańskiego portrecisty, Hakopa Hownataniana (1806-1881). Zrealizowany w erywańskiej wytwórni niedługo przed „Barwami granatu” (1969), stanowi kolejny u Paradżanowa etap formalnych eksperymentów, poszukiwań własnej formuły filmu o sztuce i artyście. Stąd też zamiast próby monograficznego przedstawienia twórczości „Rafaela z Tyflisu” – rodzaj wariacji, traktowania jego malarstwa jako części własnych kompozycji. Zbliżenia detali obrazów (dłonie, oczy) w połączeniu ze specjalnie dobraną ścieżką dźwiękową (np. muzyka marszowa przy portretach męskich, odgłosy lekcji towarzyszące dziecięcym) dają wrażenie niezwykłej dynamiki, efekt ożywionego malarstwa. W drugiej części filmu kamera wychodzi na zewnątrz, na ulice współczesnego Tbilisi (kiedyś Tyflisu), rodzinnego miasta obu artystów, reżysera i malarza, tworząc nowe kompozycje m.in. z użyciem detali architektonicznych.

opracowanie: Katarzyna Wajda