„Przed 1973 rokiem w każdym amerykańskim miasteczku był kościół i salon piękności. Po premierze Wejścia smoka doszedł do tego jeszcze klub karate ze zdjęciem Bruce’a Lee na ścianie” – mówił w wywiadach producent filmu, Fred Weintraub. W istocie, ten kultowy tytuł to najbardziej wpływowy film o sztukach walki w historii. Wejście smoka zmienił kino na zawsze. W USA weszło na ekrany w ograniczonej liczbie kin i zajęło siedemnaste miejsce w zestawieniu, ale już tydzień później wskoczyło na miejsce pierwsze. Ponad dwa miesiące później wciąż znajdowało się w pierwszej dziesiątce. Do końca 1973 roku przyniosło 90 milionów dolarów zysku na świecie – mimo że do Europy trafiło dopiero w kolejnym roku. W Polsce w zaledwie kilka miesięcy film zgromadził niemal siedmiomilionową widownię – rekordziści ustawiali się w kolejce pod kinem nawet po kilkadziesiąt razy.

Wejście smoka było pierwszą próbą Hollywood, by wyprodukować film kung-fu, a nie jedynie dystrybuować hongkońskie tytuły. Aby schlebić amerykańskiej widowni, zdecydowano się na stworzenie kulturowego miszmaszu. Za kamerą stanął Amerykanin Robert Clouse, ale współpracował z trzema asystentami reżysera z Hongkongu (Chaplin Chang, Chih Yao-chang i Tu Wen). Z kolei Bruce Lee wystąpił u boku dwóch amerykańskich aktorów: Johna Saxona i Jima Kelly’ego. Sama fabuła kopiuje filmy o Jamesie Bondzie – poprzez umieszczenie w centrum bohatera zwerbowanego przez brytyjski wywiad – oddalając się tym samym od formuły hongkońskiego kina kung-fu. Niemniej to charyzmatyczny występ Bruce’a Lee, a także wyrafinowany fizycznie i wymagający układ choreograficzny walk – niosą ten film.

Legendarny wizerunek aktora zmienił globalne spojrzenie na azjatycką męskość i stworzył przestrzeń dla bardziej pluralistycznej kultury. A także zapoczątkował globalny „szał na kung-fu”. Od wyczynów Chucka Norrisa czy Jean-Claude’a Van Damme’a po Kill Billa – to wszystko stanowi dziedzictwo Wejścia smoka.