Węgierska wojna domowa 1919 roku, którą portretuje Miklós Jancsó, to piekło, chaos i feeria najpierwotniejszych instynktów. Opowiadając bez patriotycznego pardonu o ważnych wydarzeniach z historii swojego kraju, reżyser kreśli uniwersalną przypowieść o politycznej rewolucji jako wielkim szaleństwie, pochłaniającym i niszczącym wszystko na swojej drodze. „Agnus Dei" wywołało skandal na Węgrzech i nawet dziś, po 55 latach, pozostaje dziełem szokującym i brawurowym. Spojrzeniu Miklósa Jancsó na historię bliżej do ekstatyczności „Ciała i krwi" Paula Verhoevena oraz brutalnej sugestywności „Malowanego ptaka" Václava Marhoula, niż hollywoodzkim obrazom często gloryfikującym wojnę. Timeless Film Festival Warsaw stwarza niepowtarzalną okazję, by odważne, ale nieco zapomniane „Agnus Dei" obejrzeć na dużym ekranie. Natomiast miłośnicy Daniela Olbrychskiego bez trudu wypatrzą go na drugim planie.

Opis festiwalowy - Katarzyna Kebernik

Miklós Jancsó (1921–2014) był jednym z najwybitniejszych węgierskich reżyserów. Zaczynał jako dokumentalista, zrealizował kilkanaście filmów krótkometrażowych. W latach 60. wielokrotnie gościł na najważniejszych festiwalach. Był pięciokrotnie nominowany do Złotej Palmy w Cannes, w roku 1972 zdobył tam nagrodę dla najlepszego reżysera za „Czerwony psalm", a w 1979 – nagrodę za całokształt twórczości. Jest także autorem „Gwiazd na czapkach" (1967) oraz „Ciszy i krzyku" (1968).