Spektakl ze Złotej Setki Teatru Telewizji. Wielka tragedia Williama Szekspira w reżyserii Andrzeja Chrzanowskiego. Inscenizacja tragedii Williama Szekspira uznana w plebiscycie telewidzów za Najlepszy spektakl Teatru TV 1984 roku. W widowisku wystąpili po raz pierwszy razem dwaj wybitni aktorzy, Daniel Olbrychski w roli tytułowej i Piotr Fronczewski jako Jagon. Obaj zagrali wbrew aktorskiej tradycji grania tych postaci, tworząc niezapomniane kreacje, ważne w ich dorobku artystycznym.
Reżyser Andrzej Chrzanowski, podejmując się współczesnej interpretacji dzieła, posłużył się nowym przekładem, którego na zamówienie Teatru TV dokonał Jerzy S. Sito. W rezultacie sztuka Szekspirowska zabrzmiała jak sztuka współczesna – o samotności człowieka, którego dobre intencje i szlachetność serca muszą przegrać w konfrontacji z zawiścią, żądzą zdobywania i panowania, o bolesnym zderzeniu czystości i brudu moralnego, które tkwią pospołu w ludzkiej naturze i w każdym społeczeństwie, niezależnie od kostiumu i epoki. Klasyczny dramat namiętności, poruszający wyobraźnię kompozytorów (opery Rossiniego, Verdiego) czy filmowców (ekranizacje Orsona Wellesa, Lawrence'a Oliviera), niejednokrotnie spłycany i zubożany w rozmaitych adaptacjach, stał się widowiskiem o niezwykłym natężeniu ekspresji. W przedstawieniu zwracała również uwagę interesująca, umowna scenografia Xymeny Zaniewskiej i Andrzeja Przybyła oraz muzyka Józefa Skrzeka, specjalnie skomponowana do tego spektaklu.

Otello, mauretański dowódca w służbie Wenecji, nieustraszony żołnierz, człowiek prawy, dumny i bezkompromisowy, wbrew woli Brabancja (Bronisław Pawlik) poślubia jego córkę Desdemonę (Joanna Pacuła), której serce podbił opowieściami o swych rycerskich przygodach. Doża, powołany na rozjemcę sporu, wyraża zgodę, by młodziutka żona towarzyszyła mężowi w wyprawie przeciwko Turkom. Jagon, chorąży Otella, jest przekonany, że ten związek bez trudu można rozbić. Śliczna Desdemona, „wybredne dziecko Wenecji", nasyciwszy zmysły wkrótce zrozumie swój błąd, albo Otello zerwie małżeńskie więzy, bo Maurowie zmienni są i szybko się nudzą. Zawistny obłudnik ma też osobisty powód, by mścić się na swym dowódcy za to, że nie jego lecz Kasja (Piotr Garlicki) mianował namiestnikiem wojsk. Z pomocą Rodryga (Piotr Machalica) zamierza zrealizować intrygę, która wyeliminuje wszystkich uczestników gry, nieświadomych roli, jaką przypisał im reżyser wydarzeń.

Podstępem doprowadza więc Jagon do usunięcia Kasja ze służby. Piękną Desdemonę nakłania, by nieustannie wstawiała się u męża za skrzywdzonym przyjacielem. W sercu Otella zasiewa ziarnko wątpliwości, czy jego ukochana żona przypadkiem nie zdradza go z Kasjem, a potem perfidnie podsyca płomień zazdrości.

Opis dystrybutora