W poniemieckim miasteczku Luborz na Ziemiach Zachodnich po wojnie osiedlili się żołnierze z oddziału kapitana Joczysa, który zginął podczas wojny. Pamięć o bohaterskim oficerze jest głównym czynnikiem spajającym tę wspólnotę – na jej straży stoi porucznik Ołdak. Z jego inicjatywy do Luborza sprowadza się wdowa po kapitanie, Małgorzata Joczysowa. Wkrótce okazuje się, że młodej i pięknej kobiecie trudno być częścią mitu jej zmarłego męża i żyć wyłącznie przeszłością – tym bardziej, że w tym samym czasie w miasteczku pojawia się przystojny zootechnik Tadeusz Więcek.

Trzecia – po „Krzyżu” i „Psie” – część opartego na opowiadaniach Józefa Hena nowelowego, fabularnego debiutu Kazimierza Kutza, wpisującego się w nurt plebejski polskiej szkoły filmowej. Historia opowiadana w komediowym tonie, choć gorzko-ironiczna w wydźwięku jako opowieść pokazująca cenę, którą żywi ludzie płacą za podtrzymywanie mitu scalającego wspólnotę.