Portret włoskiego artysty barokowego w reżyserii Dereka Jarmana ukazuje malarza przy pracy z modelami wywodzącymi się z rzymskich grup wykluczonych.

Film biograficzny skupia się na relacji Caravaggia (Nigel Terry) z Ranucciem (Sean Bean) i Leną (Tilda Swinton, muza reżysera). To prawdopodobnie najbardziej głównonurtowy projekt w dorobku Jarmana, jednocześnie rozwijając jego twórcze obsesje: przemocy, seksualności oraz relacji między filmem a malarstwem. Tym samym rozwija projekt queerowania historii w kinie, tak bliski Jarmanowi.