Jeden z najbardziej kuriozalnych filmów edukacyjnych w historii kina i niezamierzona perełka kampowego absurdu.

Film opowiada o grupie młodych ludzi, których życie zostaje zrujnowane przez palenie marihuany. Zaczyna się od pozornie niewinnych skrętów, a kończy na paranoi, przestępstwach, szaleństwie i upadku moralnym. Fabuła jest skrajnie przesadzona, pełna dramatycznych zwrotów i całkowicie oderwana od rzeczywistości.
Film został sfinansowany przez organizacje religijne jako ostrzeżenie przed „marihuanowym zagrożeniem”. Początkowo nosił tytuł „Tell Your Children” i miał być wykorzystywany w zamkniętych pokazach edukacyjnych dla rodziców i nauczycieli. Z czasem prawa do niego przejął producent kina eksploatacji Dwain Esper, który przemontował film i wypuścił go jako kontrowersyjne kino sensacyjne – pod nowym tytułem „Reefer Madness”.

Choć w latach 30. przeszedł raczej bez echa, prawdziwe życie zyskał dopiero w latach 70., gdy odkryły go środowiska kontrkulturowe. Pokazywano go w amerykańskich kinach jako przykład absurdalnej propagandy – a publiczność reagowała śmiechem tam, gdzie twórcy oczekiwali grozy. Stał się klasykiem kina camp i midnight movies, uwielbianym przez fanów dziwnego kina, antysystemowych satyr i świadomego kiczu.

„Narkotykowe szaleństwo” to dziś przykład, jak moralna panika i dydaktyzm mogą – całkowicie niechcący – stworzyć dzieło nieśmiertelne. Zamiast przestrzegać, bawi. Zamiast moralizować, fascynuje swoim absurdem. Film, który miał odstraszać przed marihuaną, stał się kultową satyrą wśród palaczy.