Ostatni, a zarazem najbardziej kontrowersyjny film w dorobku Glaubera Rochy. Uchodzi za dzieło ukazujące pełnię autorskiego stylu brazylijskiego reżysera, kroczącego awangardowymi ścieżkami. Rocha, zainspirowany m.in. twórczością Piera Paola Pasoliniego, wykorzystuje figurę Chrystusa-rewolucjonisty, by opowiedzieć historię Brazylii oraz przedstawić wizję nowej, prawdziwie demokratycznej przyszłości kraju. Ekspresyjne sceny – pełne wykrzyczanych słów, nieoczekiwanych przejść montażowych i „halucynacyjnych” ruchów kamery – dopełnione zostały wyrazistym, antyimperialistycznym komentarzem Rochy.

Film brał udział w konkursie głównym festiwalu filmowego w Wenecji, podczas którego doszło do nieprzyjemnego incydentu z udziałem brazylijskiego twórcy. „Wiek ziemi" wzbudził kontrowersje również w ojczyźnie reżysera, gdzie został zbojkotowany przez krytykę ze względu na powiązania z państwową wytwórnią Embrafilme.