W zbiorach Svenska Filminstitutet [Szwedzkiego Instytutu Filmowego] – jak w prawie każdym archiwum filmowym – znajduje się zasób obiektów, które nie zostały jeszcze skatalogowane ani nawet zidentyfikowane. W Sztokholmie niektóre z tych niezidentyfikowanych filmów to kopie nitro, jakie trafiły do archiwum wiele lat temu, zanim Instytut przejął historyczne kolekcje filmowe Svenska Filmsamfundet [Szwedzkiego Towarzystwa Filmowego], założonego już w 1933 roku.

Dzięki projektowi z lat 2014–2015 udało się zidentyfikować i skatalogować ponad 300 rolek nitro wczesnego kina międzynarodowego. Niektóre z tych filmów okazały się unikatowe, ich kopii nie odnaleziono nigdzie indziej, i od tego czasu stały się przedmiotem działań konserwatorskich. Mimo iż nie zostały zrealizowane w Szwecji, stanowią ważny składnik szwedzkiego dziedzictwa filmowego, ponieważ wyświetlano je w tutejszych kinach. Ponadto przekazują istotną wiedzę o kulturze filmowej początku ubiegłego wieku i dostarczają cennych informacji na temat ówczesnej dystrybucji (dowiadujemy się na przykład, że niektóre z obrazów były rozpowszechniane z napisami w innych językach skandynawskich).

Część z nich to etnograficzne filmy podróżnicze (ang. travelogues) – popularny gatunek we wczesnych latach kinematografii – dające miejscowej widowni szansę zobaczenia odległych i egzotycznych miejsc, o których odwiedzeniu nie mogliby nawet marzyć. Pierwsze trzy z czterech filmów w niniejszej sekcji mają swoje źródło w postaci barwionych kopii nitro: tintowanych, tonowanych, a także barwionych szablonem (czasami techniki te były łączone). Źródłem czwartego filmu jest czarno-biała kopia nitro; wyróżnia się on również tym, że przedstawia miasto Göteborg (są to prawdopodobnie pierwsze w historii ruchome obrazy tego drugiego co do wielkości miasta Szwecji) i wydaje się produkcją skierowaną do publiczności zagranicznej.

W ostatnich latach wszystkie filmy pokazywane w tej sekcji zostały poddane rekonstrukcji z oryginalnych materiałów nitro w laboratorium fotochemicznym w Svenska Filminstitutet. Nowe kopie barwne zostały wykonane z czarno-białych dupnegatywów z zastosowaniem metody Desmeta, dzięki której odtworzono gamę tint oraz tonów źródłowych kopii barwnych. Natomiast gama barw nośników barwionych szablonem została odtworzona na podstawie źródłowych barwnych dupnegatywów.

Jon Wengström (Svenska Filminstitutet)

Zakup biletu: