Dwudziestolecie międzywojenne było okresem niezwykłej  eksplozji talentów i osobowości we wszystkich dziedzinach sztuki. Nie inaczej było w kabarecie, który rozkwitł natychmiast po odzyskaniu niepodległości w formie takich teatrzyków jak prowadzony przez skamandrytów „Pod Pikadorem”, słynne „Qui Pro Quo” i wiele innych. Wysyp twórców w tej dziedzinie był oszałamiający, by wymienić choćby takich autorów tekstów jak Tuwim, Hemar, Brzechwa czy Jurandot, zaś wśród gwiazd scenicznych -  Pogorzelską, Zimińską, Krukowskiego, Jaroszego, Lodę Halamę czy Ordonkę. 

Rewia i teatry kabaretowe w dwudziestoleciu przynosiły ich twórcom sławę i fortunę. Wojna zmiotła jednak te kariery w jednej chwili.
 Dlatego dziś niewielu zdaje sobie sprawę, że np. słynny skecz z Kabaretu Dudek - „Sęk", to w rzeczywistości przedwojenny szmonces autorstwa niezwykle zasłużonego dla historii kabaretu Konrada Toma; mało kto przechodząc przez Nowy Świat uświadamia sobie, że mija siedziby najsłynniejszych przedwojennych rewii i kabaretów.  

Film w reżyserii Jacka Papisa ukazuje jak niezwykłym zjawiskiem był przedwojenny kabaret i na jak wysokim stał poziomie zarówno literackim jak i wykonawczym. Jest on swoistą kontynuacją filmów „Nasze Hollywood” (o przedwojennym kinie niemym) oraz „Gwiazdy przedwojennego kina” (o przedwojennym kinie dźwiękowym). Filmy te układają się w cykl przybliżający współczesnym widzom najbardziej niezwykłe postaci i zjawiska w kulturze tamtych czasów.