Podczas poprzednich spotkań poświęconych Liście Polskiego Dziedzictwa Filmowego przyglądaliśmy się między innymi, jak tworzy się filmowe kanony, jak wykorzystuje się je w edukacji oraz jak można chronić materialne zasoby. Na ostatnim tegorocznym wydarzeniu 12 grudnia w kinie Iluzjon spróbujemy spojrzeć w przyszłość. Jakie filmy mogą niedługo stać się częścią kulturowego dziedzictwa? Czy dokonywane corocznie uzupełnienia Listy Polskiego Dziedzictwa Filmowego będą uwzględniały także inne formy audiowizualne? Jaka będzie rola sztucznej inteligencji w kształtowaniu kultury?  

Na powyższe pytania spróbują odpowiedzieć:  

Tomasz Kolankiewicz – Dyrektor FINA, filmoznawca. Od 2020 do 2023 roku dyrektor artystyczny Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Ekspert filmowy Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, członek zespołów sterujących w Programach Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Współpracownik Biura Kultury m.st. Warszawy, odpowiedzialny ze strony miasta za Mazowiecki i Warszawski Fundusz Filmowy. Kurator cykli i przeglądów polskiego i międzynarodowego kina artystycznego i gatunkowego. W latach 2008–2017 członek redakcji filmowej TVP Kultura. Wydawca, reżyser i prowadzący publicystycznych programów o tematyce filmowej. Od 2024 roku prowadzący programy filmowe na antenie TVP Kultura oraz podcast „Rekonstrukcja Cyfrowa TVP”. Jako konsultant merytoryczny pracował przy nagradzanych filmach „Ucieczka na srebrny glob” i „Solaris mon amour” Kuby Mikurdy na temat twórczości Andrzeja Żuławskiego. Wykładowca akademicki związany z Łódzką Szkołą Filmową, Warszawską Szkołą Filmową oraz Akademią Sztuki w Szczecinie. 

Elżbieta Wysocka - Zastępczyni Dyrektora Filmoteki Narodowej – Instytutu Audiowizualnego ds. Zbiorów i Digitalizacji. Jej praca magisterska „Konserwacja sztuki wideo na przykładzie rejestracji prób i spektakli Tadeusza Kantora” (2006) została wyróżniona i opublikowana w materiałach konferencji TAPE: Training for Audiovisual Preservation in Europe. Praca doktorska „Teoria i praktyka konserwacji w odniesieniu do filmu i elektronicznej sztuki medialnej” (2012) poświęcona została restauracji filmów i ukazała się nakładem NCK. Prowadziła krajowe i międzynarodowe projekty restauracji filmów niemych i dźwiękowych, odpowiadała za wdrażanie standardów metadanych dla dzieł kinematograficznych. Do 2024 roku pracowała jako restauratorka filmowa w ramach projektu Förderprogramm Filmerbe (FFE) w Filmotece w Berlinie, gdzie odpowiadała za zarządzanie procesem restauracji wybranych filmów z kolekcji Deutsche Kinemathek. 

Po rozmowie zapraszamy na pokaz dwóch filmów, które zamykają LPDF w jej obecnym kształcie. Katedra Tomasza Bagińskiego zachęca do spojrzenia na technologiczne możliwości kina przyszłości. Natomiast debiut fabularny Wojciecha Smarzowskiego – Wesele – może być podpowiedzią, jakie cechy mają filmy i twórcy uważani dziś za kultowych.