Miłość. Do jedzenia. To lejtmotyw drugiej edycji przeglądu filmowego NIEZNANE OBLICZA JAPONII. Filmom, nie tylko o zaspokajaniu głodu, lecz także o społecznym wymiarze celebracji posiłków w japońskiej kulturze smaczku dodadzą warsztaty kulinarne. W Iluzjonie 24 – 28 października 2015.
Druga edycja przeglądu filmowego NIEZNANE OBLICZA JAPONII poświęcona jest wciąż fascynującej Europejczyków dziedzinie życia mieszkańców Azji, jaką jest tradycyjna kuchnia japońska. Trzeba wiedzieć, że w kulturze japońskiej jedzenie ma niebanalne znaczenie: zapewnia zdrowie i długowieczność. Przygotowywanie posiłków to przede wszystkim sztuka wydobywania doskonałego, co ważne - naturalnego - smaku składników potraw. Jedzenie ma także wymiar społeczny - wspólny posiłek wzmacnia więzy między członkami rodziny czy lokalnej społeczności. To również wyraz dbałości o ciało. Nie bez znaczenia pozostaje też sposób podania posiłków.
Zrealizowany przez Filmotekę Narodową wraz z Fundacją Japońską (Japan Foundation) i Ambasadą Japonii przegląd w dniach 24-28 października w kinie Iluzjon to okazja by zobaczyć niepokazywane dotąd w Polsce filmy - fabuły i dokumenty, cztery produkcje zrealizowane przez różnych twórców, utrzymanych w różnej stylistyce, które łączy jeden istotny element: miłość do jedzenia. Przegląd uzupełnimy cieszącym się dużą popularnością „Jiro śni o shushi” (reż. David Gelb, 2012) – pasjonującym dokumentem o osiemdziesięciopięcioletnim, najsłynniejszym na świecie mistrzu sushi.
Choć jedzenie wdzięcznie prezentuje się przed kamerą, nie poprzestaniemy na „karmieniu” jedynie zmysłu wzroku. Mamy nadzieję, że seria warsztatów kulinarnych w Iluzjonie będzie wyśmienitą okazją, by organoleptycznie poznać, przynajmniej niektóre, tajniki tradycyjnej kuchni japońskiej. Przed wybranymi projekcjami kulinarni mistrzowie opowiedzą nie tylko o sushi, lecz także przybliżą składniki mało znanego w Polsce przysmaku z Japonii – ramenu. Przeglądowi będzie towarzyszyć wystawa multimedialna prezentowana w przestrzeni kina.
NIEZNANE OBLICZA JAPONII vol. 2:
WARSZTAT 1
Co: warsztat kulinarny: vege ramen
Gdzie: rotunda kina Iluzjon, ul. Narbutta 50a, Warszawa
Kiedy: 26 października 2015, g. 18:30 (czas trwania 1 godz.)
Prowadzenie: Pop-up VEGAN RAMEN BAR i Kohei Yagi
Opis: uczestnicy warsztatu dowiedzą się jakie są rodzaje i z czego składa się wegański ramen - ulubiona zupa Japończyków, własnoręcznie przygotują też ciasto na japońskiego króla makaronu. Poznają też czym jest „tare”, czyli „serce zupy”. Będą też świadkami tradycyjnego podania potrawy, którą na koniec skosztują.
Zapisy: info-cul@wr.mofa.go.jp/decyduje kolejność zgłoszeń/maksymalna liczba uczestników: 15
WSTĘP WOLNY!
WARSZTAT 2
Co: warsztat kulinarny: ramen tradycyjny - ulubiona zupa Japończyków
Gdzie: rotunda kina Iluzjon, ul. Narbutta 50a, Warszawa
Kiedy: 27 października 2015, g. 18:30 (czas trwania 1 godz.)
Prowadzenie: Restauracja Uki Uki i Kohei Yagi
Opis: uczestnicy warsztatu dowiedzą się jakie są rodzaje i z czego składa się tradycyjny ramen - ulubiona zupa Japończyków, własnoręcznie przygotują też ciasto na japońskiego króla makaronu. Poznają też czym jest „tare”, czyli „serce zupy”. Będą też świadkami tradycyjnego podania potrawy, którą na koniec skosztują.
Zapisy: info-cul@wr.mofa.go.jp/decyduje kolejność zgłoszeń/maksymalna liczba uczestników: 15
WSTĘP WOLNY!
Znajdź nas!
projekcje w ramach cyklu:
|
24.10.2015, godz 19:30
Sala Stolica
|
 |
|
25.10.2015, godz 20:00
Sala Stolica
 przed filmem prelekcja Renaty Wódkowskiej |
|
|
26.10.2015, godz 20:00
Sala Stolica
przed filmem prelekcję w jęz. ang. wygłosi Kohei Yagi |
|
|
27.10.2015, godz 20:00
Sala Stolica
przed filmem prelekcję w jęz. ang. wygłosi Kohei Yagi |
|
|
28.10.2015, godz 20:00
Sala Stolica
przed filmem prelekcję w jęz. polskim wygłosi Alon Than |
|
Filmy wyświetlane w oryginalnej wersji językowej z napisami polskimi oraz angielskimi
Bilety w cenie 15 zł
Kasa kina – (22) 848 33 33; iluzjon.rezerwacje@fn.org.pl
Opisy filmów:
„Przepis na dobre życie”
(Shijūkunichi no reshipi) 129 min., Japonia 2013
reż.: Yuki Tanada; scen.: Hisako Kurosawa; zdj.: Ryûto Kondô; wyk.: Hiromi Nagasaku, Renji Ishibashi, Masaki Okada, Fumi Nikaidô
Zmarła nagle Otomi pozostawia mężowi Ryohei’owi i pasierbicy Yuriko ręcznie ilustrowaną książeczkę z przepisami kulinarnymi. Jej ostatnim życzeniem było, aby 49 dni po jej śmierci (według tradycji buddyjskiej po upływie tylu dniu należy odprawić ceremonię na pożegnanie duszy zmarłej osoby) urządzili przyjęcie na jej cześć. Książeczka ta ma nie tylko pomóc w przygotowaniu jedzenia, ale przede wszystkim być dla rodziny remedium na uporanie się z żałobą i dalszym życiem. Ryohei’a prześladuje myśl, że jego ostatnimi słowami skierowanymi do żony były krytyczne uwagi na temat jej kanapek. Yuriko wraca do domu rodzinnego po tym, jak dowiaduje się, że jej mąż ma dziecko z młodszą kochanką. Bezustannie gnębi się z powodu niemożności wydania na świat potomka. Razem z rodziną zamieszkuje młoda Imoto, była wychowanka ośrodka dla trudnej młodzieży, w którym Otomi była wolontariuszką. Zaprzyjaźniają się także z pół Japończykiem, pół Brazylijczykiem z sąsiedztwa – Haru. Wspólnie przygotowują przyjęcie na cześć zmarłej Otomi.
„Przepis na dobre życie” to ciepła opowieść, w której motyw kulinarny stanowi jedynie pretekst do snucia opowieści o życiu i jego sensie, pokonywaniu traum i o sile więzów rodzinnych. Bohaterowie nie są jednowymiarowi, w fabule nie brakuje zaskakujących momentów, co pozwala na uniknięcie banału i płytkości. Motyw muzyczny filmu – „Aloha’Oe” - został skomponowany przez ostatnią królową Hawajów, Lili’uokalani (1838-1917).
„Przepis na dobre życie”
„Mistrz ramenu”
(Ramen yori taisetsuna mono) 90 min., Japonia 2013
reż.: Takashi Innami; scen.: Hiromitsu Iwaida; wyk.: Shôsuke Tanihara, Kazuo Yamagishi
Ponad 2 godziny czekania w kolejce, by zjeść miskę gorącego i pożywnego ramenu… To niezwykła siła smaku, jaki oferowała niewielka restauracja „Taishoken” we wschodnim Ikebukuro (dzielnica Tokio). Chociaż na zewnątrz wyglądała skromnie, jej wnętrze tętniło życiem: wesołe rozmowy klientów, uwijający się w pocie czoła pracownicy bez wytchnienia serwujący kolejne miski parującego makaronu, smakowity zapach gotującego się bulionu. Przez ponad 50 lat prowadził ją Kazuo Yamagishi – twórca niezrównanego ramenu, który pokochali mieszkańcy stolicy Japonii i wielu innych miast. „Mistrz ramenu”, do którego zdjęcia trwały ponad 10 lat, to dokument pokazujący fenomen restauracji i jej niezłomnego właściciela. Ramen według receptury Yamagishiego był pokarmem nie tylko dla ciała, ale i dla duszy. Pełna ciepła i życzliwości postawa Yamagishiego zjednywała mu ludzi. Wychował i wyuczył setki kucharzy, którzy później otworzyli swoje własne restauracje w wielu miejscach w Japonii. Pomimo ciężkich przeżyć osobistych – śmierć ukochanej żony i poważne problemy zdrowotne, utrudniające mu pracę – nie ustawał w wysiłkach na rzecz tworzenia unikalnego smaku. Film to także wzruszająca opowieść o życiu, miłości i pielęgnowaniu więzi z tymi, których się kocha
i w których się wierzy. Motyw muzyczny kończący film skomponował Joe Hisaishi, twórca muzyki do wielu filmów Studia Ghibli, Takeshiego Kitano i nagrodzonych Oscarem „Pożegnań” Yôjirô Takity. „Taishoken” został zamknięty w 2007 roku w związku z przebudową Ikebukuro. Yamagishi mieszkał w okolicy zażywając odpoczynku
na zasłużonej emeryturze, regularnie odwiedzany przez swoich byłych uczniów i ich rodziny. Zmarł w kwietniu 2015 roku.
„Mistrz ramenu”
„Opowieść o gotującym samuraju”
(Bushi no kondate) 121 min., Japonia 2013
reż.: Yûzô Asahara; scen.: Y. Asahara, Michio Kashiwada, Yukiko Yamamuro; zdj.: wyk.: Aya Ueto, Kengo Kôra, Kimiko Yo, Toshiyuki Nishida
Film Yûzô Asahary prezentuje zupełnie inne podejście do kina samurajskiego niż to, do którego widzowie przywykli dzięki filmom m.in. Akiry Kurosawy. Zamiast spektakularnych pojedynków na katany czy srogich spojrzeń bezlitosnych panów feudalnych, z łatwością skazujących poddanych na śmierć, zobaczymy od kuchni życie japońskich wojowników w XVIII wieku. I to dosłownie. Ród samurajski Funaki z prowincji Kaga (obecnie prefektura Ishikawa) służy swemu panu feudalnemu nie za pomocą szabli, ale kuchennego noża. I choć ich kuchnia jest bardzo ceniona, są raczej pogardzani jako „gotujący samuraje”. Młody, uwielbiający szermierkę sukcesor rodu, Yasunobu, nie może pogodzić się z tym stanem rzeczy i nie wykazuje zainteresowania gotowaniem. Co więcej, ojciec aranżuje mu małżeństwo z Haru, posiadaczką niezwykle wyrafinowanego podniebienia i wielkiego talentu kulinarnego, ale także i niewyparzonego języka, który już raz stał się przyczyną jej rozwodu. Kobieta stawia sobie ambitne zadanie nauczyć swojego marudnego męża sztuki gotowania. Asahara proponuje smakowitą mieszankę kina historycznego, podlanego opowieścią miłosną i okraszonego dowcipem, która trafia do widzów na każdej szerokości geograficznej.
Film inspirowany jest historią rodu z prowincji Kaga, który pozostawił po sobie spuściznę w postaci wyrafinowanej kuchni, serwowanej na pięknej lace i ceramice Kutani, cenionej równie wysoko, jak kuchnia ze starej stolicy, Kioto. Autentyczne są także pokazane w nim wydarzenia historyczne. „Opowieść o gotującym samuraju” miała premierę podczas 61. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w San Sebastian w 2013 roku, pokazywana była także podczas 64. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie w 2014 roku. Główne role grają Kengo Kôra, znany z „Opowieści o Yonosukem” i Aya Ueto, jedna z najbardziej znanych młodych aktorek w Japonii.
„Opowieść o gotującym samuraju”
„Ramenowy samuraj”
(Ramen samurai) 116 min., Japonia 2011
reż.: Naoki Segi; scen.: Masayoshi Azuma; wyk.: Dai Watanabe, Sayaka Yamaguchi, Masahiko Nishimura, Masahiko Tsugawa, Kaoru Miyano
W latach 60. XX wieku miasteczko Kurume w prefekturze Fukuoka na wyspie Kiusiu znane było przede wszystkim z yatai (stoiska z jedzeniem), serwujących wyjątkowy ramen. W latach powojennych, kiedy Japonia wydobywała się z ruiny i powoli wchodziła na ścieżkę rozwoju gospodarczego, ramen był nie tylko gorącym daniem rozgrzewającym ciało w zimne dni, ale ważnym źródłem białka i węglowodanów dla biednych robotników, ciężko pracujących przy odbudowie kraju. Noboru był właścicielem jednego z najsłynniejszych yatai. Jego syn Hikari postanowił jednak szukać szczęścia w Tokio i podjął pracę w agencji reklamowej. Kiedy Noboru umiera, Hikari wraca w rodzinne strony i wspierany przez matkę decyduje się na prowadzenie yatai. Wyzwanie jest o tyle trudne, że Hikari musi nie tylko zmierzyć się z legendą ojca i stworzyć swój unikalny smak, ale także stawić czoła lokalnym władzom, które mają swój plan na zagospodarowanie zagłębia stoisk z jedzeniem w Kurume.
Film pokazuje walkę Hikari z przeciwnościami i z własnymi słabościami. Akcja przeplatana jest wspomnieniami z dzieciństwa, wcale nie beztroskiego, bo naznaczonego biedą i ciągłymi kłopotami, w które pakował siebie i rodzinę porywczy ojciec, chętnie zaglądający do kieliszka. Może właśnie dzięki temu Hikari nauczył się nieustępliwości i wytrwałości w dążeniu do celu. W filmie można zobaczyć życie przeciętnych mieszkańców Japonii i współcześnie, i przed 50. laty, a także porównać jak bardzo zmieniło się ono na przestrzeni lat. A to wszystko przez pryzmat pary unoszącej się znad miski z jedną z najbardziej popularnych potraw – ramenu.
„Ramenowy samuraj”
„Jiro śni o sushi”
(Jiro Deams of Sushi) 83 min., USA 2011
reż., scen i zdj.: David Gelb
Bohaterem filmu jest Jiro Ono – jeden z najstarszych i najsłynniejszych na świecie mistrzów sushi, który poświęcił swoje życie doskonaleniu się w swojej profesji. Jiro jest właścicielem restauracji, która otrzymała trzy gwiazdki w prestiżowym rankingu Michelina. Jest to już legendarne miejsce w samym sercu Tokio, gdzie serwowane jest wyłącznie sushi. Za najwyższą jakość płaci się tu astronomiczne ceny, a mimo to na rezerwację stolika trzeba czekać wiele tygodni. „Jiro śni o sushi” z muzyką Philipa Glassa to opowieść o japońskiej tradycji i poszukiwaniu doskonałości. To wielowymiarowy portret niezwykłego człowieka i pasji, która stała się jego sposobem na życie.
„Jiro śni o sushi”
Organizatorzy:
Filmoteka Narodowa Ambasada Japonii w Polsce JapanFoundation
Patroni medialni:
Japonia-online Kukbuk
