W ciągu trzech miesięcy widzowie warszawskich kin Iluzjon i Muranów oraz wrocławskiego kina Nowe Horyzonty zobaczą kilkadziesiąt dzieł poprzedzonych, w większości, prelekcjami pozwalającymi pełniej zrozumieć kontekst kulturowy, historyczny i społeczny  Czechosłowacji  lat  60. XX wieku.  Unikatowa  forma – połączenie  festiwalu i przeglądu – umożliwi (zainteresowanym) widzom obejrzenie wszystkich tytułów, co jest trudne w przypadku festiwali organizowanych w formie pokazów weekendowych czy całotygodniowych. Projekcje w ramach przeglądu będą się odbywać dwa razy w tygodniu: w kinie Iluzjon we czwartki, a w kinie Muranów we wtorki.

To, co udało się stowrzyć ówczesnym „buntownikom kamery" - Formanowi, Chytilovej, Menzlowi, Němcowi, Jakubisko, Hanákowi i innym - nim podcięła im skrzydła inwazja wojskowa w 1968 roku i powrót surowego reżimu, do dziś zalicza się do najwybitniejszych osiągnięć, jakie kiedykolwiek stworzyli czescy i słowaccy filmowcy. Za dowód niech posłuży fakt, iż kinematografia czechosłowacka - jako jedyna w ciągu zaledwie dwóch lat - zdobyła dwa Oscary dla filmów nieanglojęzycznych: za „Sklep przy głównej ulicy” (1965, reż. Ján Kadár, Elmar Klos) i „Pociągi pod specjalnym nadzorem” (1966, reż Jiři Menzel).

Czechosłowacka  Nowa Fala to filmy znane, nagradzane na festiwalach na całym świecie i cieszące się niesłabnącym zainteresowaniem kinomanów, ale  także niszowe produkcje artystyczne, często eksperymentalne, bardzo istotne pod względem oddziaływania na kulturę i sztukę europejską. To również filmy, które z przyczyn polityczno-ideologicznych zostały zmarginalizowane.

 „Miłość blondynki” reż. Miloš Forman

Przegląd  Buntownicy kamery - czechosłowacka Nowa Fala  oferuje  skarby z Filmotek: praskiej, bratysławskiej i warszawskiej, a wśród nich takie hity, jak „Miłość blondynki”, „Pociągi pod specjalnym nadzorem”, „Sklep przy głównej ulicy”, "322" czy „Palacz zwłok”. W przeglądzie nie zabraknie także tytułów mniej znanych: „Morgiana”, „Waleria i tydzień cudów”, "Gdy skończy się ta noc", „Hotel dla cudzoziemców” i wielu innych.

W trakcie trzech miesięcy trwania retrospektywy widzowie będą mogli spotkać się z wieloma wybitnymi twórcami, którzy specjalnie na tę okazję przyjadą z Pragi i Bratysławy. Swoją wizytę nad Wisłą zapowiedzieli m.in. aktorka Magda Vašáryová oraz reżyserzy: Jiří Menzel, Dušan Hanák, Drahomíra Vihanová. Nie zabraknie również gości z Polski, którzy opowiedzą o wpływie czechosłowackiej Nowej Fali na ich twórczość. Przegląd uzupełnią także prelekcje oraz panele dyskusyjne z udziałem historyków i teoretyków kina. 

Dušan Hanák będzie naszym gościem 20.02 po filmie „322” wyświetlanym o 17.30.

„Sklep przy głównej ulicy” reż. Ján Kadár, Elmar Klos

Dzieła czechosłowackiej Nowej Fali będą również jednym z filarów filmowej części projektu Wrocław – Europejska Stolica Kultury. Od 23 lutego do 30 czerwca będzie je wyświetlać kino Nowe Horyzonty, które także zaproponuje wizyty czeskich i słowackich filmowców oraz krytyków.

HARMONOGRAM PROJEKCJI DO POBRANIA [pdf]

Spotkanie z Dušanem Hanakiem | 20.02 po filmie „322” wyświetlanym o 17.30  

Dušan Hanák – 1938, Bratysława

Ukończył reżyserię filmową na FAMU – Wydział Filmu i Telewizji Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze (1960-1965). Od 1965 roku pracował w Studiu Filmów Krótkometrażowych, zaś od 1968 roku w Wytwórni Filmów Fabularnych w Bratysławie. W tym czasie nakręcił 20 krótkometrażowych filmów dokumentalnych – wszystkie nagrodzone na licznych festiwalach filmowych m.in. w Oberhausen, Montevideo, Biennale Młodej Sztuki w Paryżu i wielu innych. Filmy fabularne zaczął tworzyć dopiero po wkroczeniu wojsk Układu Warszawskiego do Czechosłowacji w sierpniu 1968 roku, projekcja większości z nich jednak została zakazana. Jego debiut fabularny, 322 (1969), zdobył Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Mannheim. Pełnometrażowy dokument Hanáka, Obrazy Starego Świata (1972), przedstawiający ludzi żyjących na skraju cywilizacji, był pokazywany z wielkim powodzeniem w wielu krajach na całym świecie, jednak dopiero po tym, jak przez siedemnaście lat przeleżał na półce, zatrzymany przez cenzurę. Film otrzymał nominację do Oscara, nagrodę Stowarzyszenia Krytyków Filmowych w Los Angeles oraz wiele innych wyróżnień. Podobny sukces odniosły Różowe sny (1976) oraz film Ja kocham, ty kochasz (1980), który po ośmioletnim zakazie, zaprezentowany został na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie, gdzie zdobył Srebrnego Niedźwiedzia za reżyserię. W 1995 roku Dušan Hanák zrealizował drugi pełnometrażowy film dokumentalny, zatytułowany Papierowe głowy, dotyczący relacji między obywatelami a władzą. Film zdobył Golden Spire na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Francisco (1997). Retrospektywy jego twórczości odbyły się San Remo, La Rochelle, Châteauroux, Paryżu, Berlinie, Lipsku, Chicago, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku i wielu miastach USA.

 Dušan Hanák, fot. Pavel Kostl

Od 1992 roku Hanák wykłada na Wydziale Filmu i Telewizji Akademii Sztuk Scenicznych w Bratysławie, gdzie w roku 1998 uzyskał tytuł profesora. Wydał dwie książki o fotografii – Slepec a nahá slečna (Niewidomy i naga dziewczyna, 1999) oraz Záznamy a odkazy (Raporty i wiadomości, 2006). W przeszłości był przewodniczącym Stowarzyszenia Słowackich Reżyserów oraz członkiem założycielem Słowackiej Akademii Filmu i Telewizji (1996-1998). W 2008 roku został nagrodzony Kryształową Kulą za wybitny artystyczny wkład do światowego kina na 43. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Karlowych Warach.

Dołącz do wydarzenia!