Przeglądem twórczości Jerzego Stuhra oraz spotkaniem z aktorem w kinie Iluzjon Filmoteka Narodowa powraca do rozpoczętego przed wakacjami cyklu zatytułowanego POZA KADREM. Projekt ma na celu zapoznanie widzów z tajnikami pracy nad produkcją filmową. Zachęcamy rozmówcę do podzielenia się z publicznością wspomnieniami z planu oraz do opowiedzenia o kulisach powstawania wybranych produkcji. Ideą cyklu jest nie tylko przybliżenie sylwetki aktora ale także wybranej, przez samego bohatera, filmografii.

Na spotkanie z aktorem i reżyserem Jerzym Stuhrem zapraszamy 13 grudnia. W przeglądzie filmowym, który potrwa od 13 do 23 grudnia, znajdą się m.in.: "Amator", "Seksmisja", "Duże zwierzę". Retrospektywie towarzyszy multimedialna wystawa poświęcona twórcy.

Jerzy Stuhr – aktor, reżyser teatralny i filmowy, pedagog urodził się 18 kwietnia 1947 roku w Krakowie. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim i Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Podczas studiów związany był z krakowskim Teatrem STU, po dyplomie został zaangażowany do Starego Teatru w Krakowie. Jedną z jego pierwszych ról teatralnych, była postać Belzebuba w „Dziadach” Adama Mickiewicza w reżyserii Konrada Swinarskiego (1973). Lata 70. to również okres pierwszych poważnych ról filmowych – „Spokój”, „Blizna” i „Amator” Krzysztofa Kieślowskiego, „Wodzirej” i „Szansa” Feliksa Falka, „Bez znieczulenia” Andrzeja Wajdy.

Na początku swojej aktorskiej kariery zagrał też wybitne role w spektaklach: „Biesy” Dostojewskiego w reżyserii A. Wajdy i „Matce” Witkacego w reżyserii J. Jarockiego. Później wystąpił również w „Nocy listopadowej” S. Wyspiańskiego (1974) oraz w „Emigrantach” S. Mrożka (1976), obie inscenizacje wyreżyserowane przez A. Wajdę. W latach 80. Stuhr zagrał tytułową rolę „Hamleta”, w sztuce Szekspira wystawionej przez Wajdę w Teatrze Starym. W tym okresie wystąpił również w kilku filmach – wcielił się w postać Maksa w komedii Juliusza Machulskiego „Seksmisja” (1983), później zagrał w „Kingsajz” (1987) i „Deja vu” (1989) tego samego reżysera. Ważnymi kreacjami była również rola w „O-bi, o-ba. Koniec cywilizacji” Piotra Szulkina (1984) i tytułowa postać w „Obywatelu Piszczyku” Andrzeja Kotkowskiego (1988). Współpracę z Kieślowskim kontynuował swoim udziałem w filmie „Dekalog X” (1988) oraz w późniejszym „Białym” (1993). Jako reżyser zadebiutował obrazem „Spis cudzołożnic” (1994) zrealizowanym na podstawie prozy Jerzego Pilcha. Trzy lata później nakręcił „Historie miłosne”, później „Tydzień z życia mężczyzny” (1999), „Duże zwierzę” (2000), „Pogoda na jutro” (2003) i „Korowód” (2007). Jerzy Stuhr ma na swoim koncie kilkanaście spektakli telewizyjnych, m.in.: „Iwona, księżniczka Burgunda”, „Poskromienie złośnicy”, „Mieszczanin szlachcicem”, „Ożenek”, „Oświadczenie”, „Szkoła żon”.

W latach 90. Stuhr poświęcił się także pracy pedagogicznej. W latach 1990-1996 był rektorem w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, ponownie na to stanowisko został wybrany w 2002 roku. W 2007 roku został doktorem honoris causa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, gdzie jest też wykładowcą. W 2008 roku otrzymał Złotą Kaczkę dla „najlepszego aktora komediowego stulecia”. 12 listopada 2012 roku otrzymał Złote Berło ‒ nagrodę Fundacji Kultury Polskiej za „wspaniałe dzieła teatralne i filmowe, przejmujące i porywające kreacje aktorskie oraz refleksyjną i niebanalną memuarystykę”.