Stanisław Różewicz, reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta, założyciel i wieloletni kierownik artystyczny Zespołu TOR. Urodził się w 1924 roku w Radomsku, jako młodszy brat dwóch poetów – Tadeusza i Janusza. Pracę w filmie rozpoczął asystując u takich reżyserów jak Leonard Buczkowski, Jerzy Zarzycki, Wojciech J. Has. Pełnometrażowym debiutem Stanisława Różewicza był film „Trudna miłość” z 1953 roku. W jego dorobku reżyserskim znalazły się m.in. takie filmy jak: „Wolne miasto”, „Miejsce na ziemi”, „Świadectwo urodzenia”, „Głos z tamtego świata”, „Piekło i niebo”, „Westerplatte”, „Samotność we dwoje”, „Drzwi w murze”, „Pasja”, „Ryś”, „Pensja pani Latter” i „Kobieta w kapeluszu”.

Stanisław Różewicz stworzył swój własny język filmowy. Styl jego filmów wyrażał się w prostocie przekazu, oszczędnej refleksyjności i emocjonalności, w dyskrecji nastroju. W zasadzie za każdym razem tworzył kameralne dramaty, w którym tak dobierał środki wyrazu, aby przedstawione zdarzenia z życia zwykłych ludzi w naturalny sposób wyrażały uniwersalne i ważne problemy. W jego filmach przeważało zainteresowanie wewnętrzną sferą ludzkich uczuć i przemian. Ostatni film fabularny pod tytułem „Nocny gość” powstał w 1989 roku.

Filmy Stanisława Różewicza były nagradzane na wielu międzynarodowych festiwalach, między innymi w Cannes, Wenecji i San Sebastian. Podczas 33. FPFF w Gdyni został uhonorowany Platynowymi Lwami za całokształt twórczości. Ostatnie lata życia poświęcił pracy dokumentalisty. Zmarł 9 listopada 2008 roku.