Film czarny, którego poetyka ukształtowana została w latach 40. w USA, wywodził się z kina gangsterskiego. Szybko jednak wyrósł poza jego ramy i stał się osobnym nurtem, do dziś inspirującym twórców na całym świecie. W filmach noir nie ma jasnego podziału na dobro i zło, wyróżnia je mroczna atmosfera, pesymistyczne spojrzenie na rzeczywistość, a także fatalizm obciążający relacje damsko-męskie. Do charakterystycznych elementów tego stylu, czerpiącego inspiracje z kina ekspresjonistycznego, należą mocne kontrasty, operowanie cieniami, dominujące obrazy nocnego miasta; postacie ukazywane są często z nietypowej perspektywy, budującej kontekst psychologiczny przywoływanych sytuacji. Wyróżniająca ten nurt kina jest również zaburzona chronologia prezentowanych wydarzeń oraz narracja spoza kadru. Typowymi bohaterami filmów czarnych są przeciętni ludzie wplątani przypadkowo w kryminalne zagadki oraz prywatni detektywi, często także pojawia się w nich postać femme fatale. Najbardziej rozpoznawalnymi aktorami czarnych filmów byli m.in.: Humphrey Bogart, Lauren Bacall, Rita Hayworth, James Cagney, Richard Widmark, Robert Mitchum. Kino czarne jako nurt trwało zaledwie dwie dekady, mimo to jego wpływ obserwujemy do dziś w filmach twórców takich jak David Fincher czy Christopher Nolan.
Stracony weekend (The Lost Weekend) reż. Billy Wilder, USA 1945
Trzeci człowiek (The Third Man) reż. Carol Reed, Wielka Brytania 1949
Nieznajomi z pociągu (Strangers on a Train) reż. Alfred Hitchcock, USA 1951